LGBT: Unique and Beautiful

LGBT: UNIQUE AND BEAUTIFUL

LGBTQ+ is a community composed of people with unique sexuality. It has been going on for centuries by centuries yet none of those are more vocal than we have today. There are cities in the world wherein the LGBTQ+ Community is very much welcome to expressed who they really are, who they want to be, and to be just themselves without being judge by people.

One of these cities is San Francisco, the “Gay Mecca” or well-known as the Gay Capital City of the World. These people who have this uniqueness in them had been hiding all along. They never had the chance to find their inner peace, to show the world what and who they really are. In the letter that Michael sent his mom about his sexuality, I am genuinely happy for him, I felt proud of him for coming out of the shell. Not everyone in this world can do what he did. It takes up time and courage to be able to choose and to express yourself freely in this world. For me it is one of the beautiful and the greatest transition in life.

Let’s admit that we cannot actually force people to like LGBTQ+. Issues are spreading worldwide about this matter that result to unending process of debating in which involves the rights of each and everyone of us, most especially the members of this community. One of the recent issues in the Philippines that involve LGBTQ+ is Gay Marriage/Same-Sex Marriage. As we all know Philippines is very traditional country. Man for Woman and vice-versa. Our country lives up by the word of the Bible. According to the church, it is a sin for a man to marry a man and to act like a woman and same goes with woman yet according also to the law implemented by the Government of the Philippines, Human Rights Article 1 and 2: Right to Equality, and Freedom from Discrimination. People disregard these human rights and still continue to hate the members of LGBTQ+ that may result to worst.

Aside from that issue, LGBTQ+ is prohibited to legally adopt a kid. This century is populated that sometimes result to abortion since teens ages from 13-18 years old is engaging themselves with premarital sex. Some people can’t accept that the LGBTQ+ will be able to do so. For me it should be approve so that every kid in this world would experience love despite the fact that their parent’s abandoned them for lack of money to sustain their needs. Let LGBTQ+ adopt the kids that had been abandoned for some reason, because they all deserve the love in this world.

As a student with the ability to identify what is right and wrong, I am very much aware of my surroundings that is full of discrimination towards this uniquely-beautiful people. In order for me to help people like Michael, I would love to accept and defend them to pea minded people’s opinion. I would be more than ready to shield them from the harmful words that the others threw them. A student like me can only open up a word of enlightenment to those people, and I am very much willing to do so, yet there is some cases that we can’t actually force people to like them but I know for myself that they are one of the best.

To be honest, I felt sad for those people who had been hiding their true color to the outside world, scared to be judged, and scared to be thrown out with opinions that they always think would bring them down. Acceptance is hard to achieve but with respect? I think it is much easier for people to accept this LGBTQ+ members. I conclude that being a gay comes naturally, and I hope in the future, people will try to accept this beautiful human beings.

ESP: Family Day 2020

FAMILY DAY 2020

Pamilya, sila ang mga taong unang nagmahal sayo simula noong isinilang ka. Ang nanay at tatay mo ang nasa iyong tabi sa panahong natutumba ka habang natututong lumakad, at nasa tabi mo habang sinasambit mo ang unang mga salitang lumabas sa iyong bibig. Ang aking pamilya ay hindi kumpleto at perpekto. Ako ay isang produkto ng broken family ngunit hindi iyon naging hadlang para gawin ng aking mga magulang ang tungkulin nila. Silang dalawa ay minsa’y magkasundo minsan naman ay nag-aaway sila dahil sa amin ng aking kapatid.

Sa family day ng Asian College of Technology noong January 27, 2020, ako ay masaya sapagkat hindi man kumpleto ang aking pamilya dahil wala ang aking ama masaya ako dahil kahit maraming ginagawa ang aking ina nagawan niya parin ng paraan na makapunta sa espesyal na araw para sa pamilya ng aking eskwelahan. Naganahan akong sumayaw sapagkat alam kong nanonoud ang aking ina at ipinagmamalaki ko rin ang aking talent. Naroon din ang aking kasintahan na tinuring na rin na isang parte ng pamilya namin.

Hindi lamang ito araw para sa pamilya, para sa akin ay araw rin ito ng mga magkakaibigan at kaklase. Sa mga araw na kami ay nagprapractice hindi mapapalitan ang mga ngiti sa mga labi naming habang ang iba ay nagsasabi ng kanilang jokes, ang mga kahihiyan moments at iba pang mga ginawa naming sa mga araw ng practices. Sa mismong araw na rin na iyon, dinecorate naming ang booth, kahit hindi kompleto may iba rin na nagpaganda ng simula ng aking araw na sina Gianne, Emmy, Tiffany at iba ko pang kaklase.  Kahit ang pag eensayo naming para sa sayaw na halad para kay Sto. Nino ay napakasaya sapagkat ang makukulit na mga ugali ng CAT Leaders ay lumabas.

Sa mismong araw na iyon, na feel ko ng mas sobra ang pagmamahal ng aking ina. Nandoon siya na sumusuporta kasama ang aking kasintahan habang tumitingin sa akin na puno ng pagkamangha ang mga mata nilang dalawa. Hindi rin kami nag away ng aking kapatid sa araw na iyon at para sa akin isa itong himala sapagkat palagi talaga kaming nag-aaway.

Hindi man nakasama ang aking ama dahil isa siyang seaman at nagtratrabaho siya, hindi niya kinalimutan na tumawag sa akin at nagpasabi sa aking ina na kumuha ng bidyo sa aking sayaw dahil gusto niyang makita. Tumawag rin ang aking ama habang kami ay kumakain ng aking ina at kasintahan.

Kahit ganon ang nangyari sa aking Family Day, hindi kumpleto ay para narin itong kumpleto dahil sa pagmamahal na ibinibigay at ipinapakita ng aking pamilya sa araw na iyon. Simpleng pagtawag ng aking ama upang bumati ng Happy Family Day sa akin kahit siya ay hindi makapunta ay nagpapasaya sa akin. Kahit umuwi ng maaga ang aking ina dahil may trabaho pa siya ay kitang-kita ko ang effort niya sa pagpunta upang magkaroon lang kami ng pamilya sa araw na iyon.

Narealize ko na ang ating pamilya ang nandyaan sa oras na tayo ay nangangailangan. Sobrang dami man nilang ginagawa at kinakailangan puntahan, uunahin ka parin nila kapag alam nila na kailangan ang presensya nila doon. Para sa akin simple man ngunit ito’y nagpapalambot ng aking puso na nagreresulta ng pagkamahal ko pa para sa aking pamilya

ESP: CAT CAMPING 2020

CAT CAMPING 2020

Ang self-development ay nangangahulugan na mapabuti ang mga pagkakakilanlan, talento, kasanayan, at pagpapabuti sa mga diskarte sa pag-iisip o sa pagpapasya. Ang kamping na ito ay nagpapatuloy sa loob ng maraming taon sa Asian College of Technology, ito ay isang aktibidad para sa mga mag-aaral sa Grade 10 na bumuo ng pagkatao at pagbutihin ang kanilang mga kasanayan. Nakatulong ito sa maraming mga mag-aaral mula sa iba't ibang mga batch at ako mismo ang nakaranas ng mga pagbabago, maaaring hindi ito isang malaking pagbabago ngunit ang mga pagbabago ay mga pagbabago. Sa buong kamping na ito ay may maraming mga alaala at pag-aaral na napakahirap kalimutan at mananatili sa aking puso at isipan magpakailanman.

CAT CAMPING 2020 ay nagsimula sa isang napaka-inspirasyong mensahe na inihatid ni Miss Nina Teresa Alilin, ACT-IS Gradeschool at JHS Principal. Mula sa kanyang personal na karanasan at pananaw na sinabi niya sa amin mga campers kung ano ang kahulugan ng CAMPING sa kanyang talumpati. Sinundan ng isang talumpati sa aming Guidane na nagturo sa amin kung paano tayo makakaligtas sa isang bangka na nawala sa Karagatang Atlantiko. Mula sa kung ano ang pinakamahalagang bagay upang ikaw ay mabuhay kung sakaling nangyari ito sa iyo. Maaaring hindi ito nangyayari ngayon ngunit may posibilidad hangga't nabubuhay ka. Mula sa mga talumpati nila ay marami akong nalamang mga aral na gusto kong iaapply sa aking buhay at ito ang pakikinig sa mga taong nagsasalita sa harapan mo at makipaghalubilo sa mga taong hindi mo pa masyadong nakahalubilo at kilala.

Ang aming mga aktibidad sa hapong iyon ay may maraming di malilimutang alaala ngunit ang pinaka hindi malilimutan sa lahat ay ang laro kung saan kailangan naming harapin ang pagsubok bago makuha ang mga karot na nasa isang palanggana na puno ng iba pang mga gulay. Marami sa aming mga co-campers ay nagkaroon ng isang matinding karanasan, ngunit para sa amin ng Delta ito ay masaya. Bago ang mga aktibidad na ito, ang isa sa mga hindi malilimutang memorya ng Delta ay ang hamon sa tanghalian kung saan kailangan naming ipagpalit ang aming pagkain sa iba pang platun. Nagluto kami ng tocino at bacon para sa aming tanghalian dahil alam ko at ng aking kasamana ang mga laro sa hapon ay talagang magugutom kami pagkatapos ng mga hamon na ginawa ng aming platoon. NAtutunong ko na ang hamon ay hamon kaya dapat nating patuloy na magpatuloy at magpatuloy upang labanan at magsikap upang magsurvive sa camping na ito.

Sa umaga, hindi ko malilimutan ang laro kung saan kailangan mong umikot ng tatlong beses at subukang i-shoot ang lapis sa bote. Hindi lamang ito masaya ngunit pinukaw nito ang mga na-stress na tao dahil sa nangyari kagabi. Itinuturo sa amin kung paano maging mapagpasensya at upang bumuo ng diskarte na ganap na gagana para sa larong iyon. Bukod sa lahat ng mga aralin na itinuturo sa amin ng bawat laro. Ang CAT Camping ay may maraming mga alaala na ibinahagi na alam kong magpapahalagahan ko  magpakailanman. Ang aking Platoon na Delta ay nagpasaya sakin. Hindi ko makalimutan kung paano inilarawan ni Rosos ang mga stress balls bilang isang hayop na nangangaggat. Gustung-gusto ko kung paano naging mas malakas ang aming platon dahil sa pagbibigay naming ng halaga sa members namin. Ang pagsasagawa naming ng apoy bawat pagkain ay napuno ng pagtawa sa tuwing lulutuin namin ang aming pagkain. Gustung-gusto ko kung paano napabuti ang aking pasensya sa lahat sa buong durasyon ng camping, lalo na noong naghahanap kami ng aming mga bandila at mga hankies at hindi rin paggamit ng telepono sa isang araw ay mas mahirap para sa akin upang maging mapagpasensya.

Maraming mga aktibidad ang camping ngunit ang pinaka-emosyonal para sa akin ay ang bahagi ng bonfire kung saan kinailangan kong makipag-usap sa isang taong kinamumuhian ko at nagdulot sa akin ng trauma sa loob ng 3 taon. Napag-usapan namin at naayos ang aming isyu at naniniwala ako na iyon ang isa sa mga kamangha-manghang bagay na nagawa ng kamping sa maraming mga indibidwal. Ang pag-aayos ng mga isyu sa loob ng batch bago makapagtapos sa Junior High School ay isa sa mga nais kong gawin para sa taong ito para sa school year na ito

Ang kamping na ito ay hindi lamang tungkol sa surviving, ngunit tungkol din sa kung paano mo at ng iyong platun at mga kaibigan ang pag manehuhan sa reaksyon tungkol sa mga marka nang hindi nagkakaroon ng mga poot sa iba pang mga platun at bawat isa. Ito ay isa sa mga pinakamahusay na kaganapan sa paaralan kung saan nabubuo nito ang katangian ng isang bata. Hinuhubog ang katangian nito sa pagiging isang tao na handa na para sa kanyang hinaharap. Ipinagmamalaki kong maging isang produkto nito. Ipinagmamalaki kong may natutunan at nakaligtas sa kampo. Gamit ito magpakailanman nagpapasalamat ako sa kampo na isa sa mga hakbang para sa akin na maging pinakamahusay na bersyon ng aking sarili. Maaaring may mga expectasyon versus sa reyalidad ngunit masasabi ko na mas mabuting magdepende sa reyalidad kaysa sa inaasahan ng iyong utak.